من از ایران گزارش می دهم . میهنی که خود را بدست حوادث هولناک سپرده است. قلب ایران در بیمارستان ها می تپد. کادر درد اشنای بهیاری و پرستاری بر پلاس مندرس زندگی رفوی امید و حیات می زنند. نرس ها...

از شهر تبریز گزارش میدهم. شهر چون سرباز زخمی و درمانده به زمین افتاده است . کلاغ ها بر اسمان شهرسیطره ی  کامل دارند. گنجشک ها نا امیدانه بپای درختان دیده دوخته اند. گربه ها نگران و مضطرب و ب...

چه بارانی. اسمان برکشته شدگان کرونا می گرید. برحال کشته شدگانی که مجالی نشد در سوگشان  به مرثیه و تعزیه بنشینیم. اه چه مظلومانه در گورهای سرد و ناشناس قالب تهی کردند. اینهایند که ناخواسته به...

-چه کسی فکر می کرد روزی برسد که نتوانیم بوسه بر گونه های عزیزانمان بزنیم، آن چه بر دهان می گذاریم با ترس و استرس همراه باشد یا نتوانیم با آرامش خاطر قدم به مکان های مقدسه اعم از کربلا، نجف،...

همه انسان ها در زندگی شخصی و اجتماعی خود مسئولیت هایی دارند که در قبال آن به گونه ای پاسخگو هستند. آن چه در این بین به مسئولیت ها رنگ و بوی ارزشی و اخلاقی می بخشد نوع نگاه و هدف ما از انجام...